Ek antwoord ‘n paar vrae

Gister het ek ‘n comment gelos op SSSB. Granted, dit was ‘n comment made in a moment of emotional rage. Ek is daarop gewys deur ‘n blogger – een wat gewoonlik my skryfstyl verstaan, maar nie met my saamgestem het nie. Ek het gedink oor haar comment en toe besluit om vandag hierdie inskrywing te maak.  Dis ‘n lange, so as jy werk het om te doen, hou maar nou op met lees.

Ek het al voorheen op my blog sowel as op SSSB bietjie van my agtergrond vasgele, so ek gaan nie in die detail in gaan nie. Ek dink wat meeste mense vergeet is dat ek in TOTAAL en al verskillende omstandighede grootgemaak is as jou standaard afrikaans sprekende SAer. As ek se ek HET NIE APARTHEID GEKEN as ‘n kind nie, dan lieg ek nie. Ek’t nie geweet die regering en wit mense in die algemeen hou nie van swart mense nie. Ek’t nie verstaan dat swart mense in ‘swart skole’ is omdat hulle swart is nie – ek’t maar aangeneem hulle gaan skool erens anders want hulle bly in ander gebiede. Ek het van die pas-wet gehoor toe ek ouer as 18 was…ek’t uitgevind swart mense is gejag in plakkers kampe deur polisie en die weermag toe ek reeds skool verlaat het. Ek’t met ongelooflik emosie en onaanvaarding verneem dat kaspirs bo-oor shacks gery is en dat mense so vermoor is. En toe gaan swot ek by Wits. 

Ek’t grootgeword met swart mense om my, op my pa se plot, dwarsdeur my kinderlewe saam met my ouers deur ‘n liefdadigheids program naamlik Round Table, en daarna Rotary International. Ek is ook geleer dat swart mense in die algemeen minder bevoorreg is as ons wit mense en dat ons vir hulle moet omsien – my pa het dit so vir ons verduidelik, ek neem aan die hele apartheid ding was nie van pas om aan ons te verduidelik nie. Die punt wat ek wil maak, in kort, is dat ek nog altyd net die goeie dinge geleer is van swart mense. Geleer is dat hulle mense is soos ons. Dat hulle onderdruk was vir meeste van hulle lewe.

Maar, ek is nie blind vir hulle foute nie. Ek is nie blind vir enigiemand se foute nie – in fact, ek sal erken, ek sien menslike foute nogal vinnig raak…is daar ‘n woord soos fout-soekig? Maar die verskil is, ek is nie kleur-krities nie…goed, daar contradict ek myself! Ek sien wit foute vinniger raak as swart foute. Ek veralgemeen nie sommer nie – MAAR as dit kom by rasse-moord/aanranding, en die slagoffer is swart, is die kans dat die skuldige ‘n wit afrikaanse persoon is, bitter goed. Ek wil se opgevoed, maar ek se eerder geskoolde, wit previously-advantaged afrikaanse suid afrikaners. Ek het voorheen in my lewe, toe ek veel jonger was, nie erken aan Engels [en Afrikaanse] mense dat ek Afrikaans is nie – ek was skaam vir Afrikaners. Die stigma van rassisme was te veel vir my. Die klein-dorpie erfenis, die eg Boere nooiensvan, die Afrikaanse skole. Ek het gese ek is Engels. Toe ek in Johannesburg kom het ek ‘n  paar afrikaanse mede-studente en lecturers gehad. Ek het stadig maar seker die front laat val en besef nie alle Afrikaners is dieselfde nie. Tog, die toekoms in, was die meeste van my vriende en kollegas steeds Engels sprekend. Haha, toe trou ek met ‘n dutchie! En vandaar my effort met Afrikaners…

Ek het ‘n baie goeie, spesiale ‘swart’ vriendin. Uit respek vir privaatheid, kan ek nie haar naam noem nie. Wat ek in konteks moet se, is dat sy ‘n hoe profiel televisie persoonlikheid is. Ek spandeer baie funksies, kuiers en familie ‘do’s’ saam met haar. Granted, sy is nie die ‘run of the mill’ swart afrika persoon nie, maar die hoeveelheid wat ek al by haar geleer het, is dekades se kennis. Eerstehandse kennis wat ek nerens ooit sou raaklees nie. Ons het al funksies gedoen vir privaat, semi-privaat en regering beheerde maatskappye. Ons is albei deur dieselfde emosies met die funksies. Maar vir haar is ek ‘n vriendin en vir my is sy ‘n vriendin. Ons deel akkommodasie, kos, drank, trane, geluk, mamma-wees, you name it!

Gisteraand was dit haar 40e verjaarsdag partytjie. Ek verneem daar was omtrent 80 mense, waarvan ongeveer 14 van hulle wit was – die vrou het ‘n enorme familie!! En ek kan sonder om ‘n oog te knip se, dat dit een van die genotvolste parties was wat ek nog bygewoon het. En die verskil was: Ek het alleen gegaan, en ek was skaars 5 minute daar of 3 mense het na my toe gekom, hulself voorgestel en net gepraat en gepraat en gepraat. 2 van daai ‘swart’ mense, het met my NET in Afrikaans gepraat – en hulle was tussen die ouderdom van 30 en 35…ek was absoluut stomgeslaan! En soos ons almal saam in een saal gesit het, ons almal anders, van verskillende plekke, anders grootgemaak, verskillende tale, 1 swart en 1 wit, het ek so emosioneel geraak oor die toestand van ons land. Want wat ‘n fantastiese plek kan hierdie nie wees nie. En dit begin by die individu. By elkeen van ons wat dink ons is beter as die volgende swart mens wat in die straat loop. Dieselfde mense wat ons kinders grootmaak, wat altyd vriendelik is by vulstasies, wat dit ONGELOOFLIK waardeer as ons hulle in zulu groet…hoe kan mens neerkyk op ander???? Ongeag van hulle kleur…ek kan nie, ek kan nie.

Ek weet ook dat sekerlik 90% van geweld in hierdie land deur swart mense gepleeg word – hulle maak afterall 84% van Suid Afrika se bevolking uit en die meerderheid leef in armmoede, ongeleerd, siekte, geweld van hul eie. Ek verafsku wat in ons land gebeur in terme van totaal en al chaos tov geweld bekamping – en ek blameer die regering daarvoor, deur en deur. Maar die verskil is, ek blameer nie die swart regering nie, ek blameer die REGERING wat nie bevoeg is om hul werk te doen nie. Ek dink regstellende aksie is ‘n pot snot, dit werk nie, dit sal nooit werk nie. Maar ek kritiseer die aksie, nie die mense nie. Wat ek nie kan kleinkry nie, is die wete dat geskoolde, behuisde, volwasse, previously-advantaged wit afrikaner mans nog STEEDS op ‘n swart-rampage kan gaan, met die gedagte om onskuldige swart mense dood te maak. ‘n 8 Jarige seuntjie sterf in sy pa se arms en volgens hul reaksie, selfs na die dood, kon hul steeds nie ‘verstaan wat hulle verkeerd gedoen het nie’…DIT my vriende, is die tipe ding wat die ‘volksgebonde eerbied aan ons afrikaner volk’ vir my, in stukke laat spat. Dis dan dat ek weer bietjie terug kruip in die Afrikaner erkenning. Dat ek voel ek is nie trots om Afrikaans te wees nie. Want net as die stigma sy kloue effe begin losmaak, dan gebeur so iets, en dis weer daar, van voor af. As ek nie planne gehad het om vanaand te slaap nie, het ek deurnag hier geskryf. Woorde op papier doen wondere, maar in party gevalle is die aangesig tot aangesig verduideliking beter. Soos in hierdie geval.

Ek hoop wat ek hier bo gese het maak die prentjie duideliker. Ek respekteer mense se opinies, selfs op die geloofs debat. Maar my denke oor menswees, oor leef en laat leef, het GEEN grys areas nie. By all means, lug jou mening, ek kan dit vat – ek veg hiervoor al vir baie jare. Ek gaan nie met jou saamstem nie, maar voel vry.

Tot ons weer praat,

Def