Ek sweer ek hoop hierdie is die laaste swartgallige post…

Vanoggend oppad pottery toe bel ek ‘n vriendin met wie ek maande laas gepraat het. ‘n Baie “long-delayed” oproep waaroor ek sleg gevoel het want ek praat te min met mense…ek bel gewoonlik my pa oppad pottery toe en het toe eers later vanmiddag uitgevind hy’t gewag vir sy oproep 🙂 Volgende week pa.

Sy’t nie haar foon geantwoord nie toe los ek maar ‘n boodskap. Wat ek nie baie graag doen nie want ek hou nie van my stem oor ‘n foon nie. Sy sal mos die missed call sien? Toe sy my later oppad terug huistoe weer bel, was haar eerste vraag:”Are you ok Ren?”. Ek se toe ja hoekom? Sy se toe ek het moeg geklink op die boodskap. Of moeg, of hartseer of in trane! Nou my stem vir myself is akkies, maar nie SO erg nie! Ek hou nie daarvan om dit te hoor nie…wat gaan aan? Hoekom lag ek so min deesdae? Hoekom slaap ek so sleg? Waar’s my energie? Ek skryf dit toe aan die algemene auro om my. Ek’s moeg vir al die vrae. Al die freaking dood. Al die onbenullige gemoor wat aangaan. My tuinier het verlede Donderdag hier weggejaag op sy fiets in trane. Hy’s ‘n Zimbabwier en sy 9maande swanger vrou en hul 2 kinders was op die vlug. Ons het ons huis vir hulle aangebied. Hy’t laat weet hul huis staan nog. Maar hulle is bang. Ek kan nie flippen cope met al hierdie dinge nie. Ek kan nie al hierdie mense se hartseer verwerk nie. Ek weet nie waar om te begin nie. Wat moet ons doen? Wie gaan hulle help? My kinders slaap sag. My man le onder die vere duvet. Ons magies is vol. Die ligte brand (net sommiges 🙂 ) Die motors staan hier voor. Moet ek ophou sleg voel? Moet ek aangaan asof alles ok is? Moet ek maak of Diepsloot en Alex op ‘n ander planeet is? Wat de hel moet ons doen?????

‘n Ander vriendin se broer het selfmoord gepleeg. Al jare terug – ek dink laat negentigs. Sy doodsbrief het gelui dat hy nie op hierdie aarde kan bly nie. Sy hart het gebreek vir ander se ellende. Hy kon nie meer leef nie. Hy het gevoel dat daar niks gedoen kan word vir armmoede, geweld, ellende, siektes en dood nie. Die onregverdigheid van hierdie land was te veel vir hom. Ek het al baie oor hom gewonder. Ek verstaan dat selfmoord ‘n sonde is, maar kan julle daai ellende verstaan? Kan julle al daai goedheid in sy hart comprehend??? Ek het al self hartgebroke gevoel oor ander – die afgelope paar weke het dit amper elke dag gebeur. Ek haat hierdie gevoel. Ek haat om elke keer sulke negatiwiteit op hierdie blog te sit. Ek wil weer lag demmit.

Dan gaan ek maar bed toe. Ek gaan soen my kinders. My pragtige perfekte klein lyfies. Die wonderlikste man waarvoor iemand kan vra. En ek se dankie. En ek vra asseblief. Asseblief help hierdie mense. Asseblief gee vir ons ‘n uitweg. Ai man. Help asseblief.

Ciao

 

How many blondes does it take to….

Ek’s nie blond nie. Het nog nooit eintlik die begeerte gehad om blond te wees nie. Het nog nooit geglo dat blondes meer fun het as bruinkoppe nie. Maar, mees belangrik, het ek (thankfully) nog nooit in die spreekwoordelike dom blond kategorie geval nie! As ek se “nooit” bedoel ek tot onlangs…Onlangs soos in vars nadat die eersteling gebore is…What is that??? Vandag vereer ek al die blondes wat jare lank al gespot word omdat hulle “dom” is. Ek val nou amptelik in daai stadige kategorie.

En omdat ek ouer word is ek nou nie eers meer skaam om al die dinge te erken wat ek die afgelope ruk gedoen het wat POSITIVELY blond was nie! Here goes:

1. How many blondes does it take to change a lightbulb? Gedink dis ‘n myth? ‘n Siek grap? Ek het nuus vir julle. Ons het ‘n 8-gloeilamp chandelier in die sitkamer. Verlede week toe raak ek bietjie geirriteerd dat 4 van hierdie bulbs al vir maande geblaas is en my 6.4ft man ruil hulle nie. In my defense, die lampe was nie langs mekaar nie – die geblaasde lampe was “gescatter”. Om ‘n BAIE lang (en vernederende) storie kort te knip, dit het my ongeveer 8 probeerslae geneem om die regte lampe te vervang…ek kon dit nie glo nie! Halfpad deur die oefening kon ek net lag. Ek het bly die verkeerde lampe geruil want dan klim ek van die stoel af, sit die lig aan en, VOILA! Hulle werk steeds nie! Dan sit ek die lig af, probeer onthou watter werk nie en VOILA! Ruil ek die verkeerde lampe…dit was vreeslik embarassing. Gelukkig was die kinders nie daar om vir pappa te vertel nie…of seep in my bek te sit nie.

2. Ek gaan op by die trappe om haar doek te ruil. Nadat ek haar op die tafel neergele het draai ek om en kry ‘n doek. Sit doek langs kind neer op tafel. Ruil vuil doek…hier het my kop my klaar verlaat…ek kan nie onthou wat in hierdie 30 sekondes gebeur het nie…maar soos ek rondtrippel soek ek die vars doek. Ek soek ORAL op die tafel. Nou twyfel ek of ek ‘n nuwe doek gekry het? Miskien dink ek aan gister? Ek draai weer om en kry ‘n doek. Ek draai terug om die doek aan te sit. Ek kyk en kyk. Daar is klaar ‘n nuwe doek aan. Ek vries. Ek gather my thoughts (of watookal hier bo aangaan), maak of niks gebeur het nie. Sit die nuwe (tweede) doek terug en daar gaat ek. Voel effens mal. Maar hou weereens hierdie brokkie interessante verwikkellinge vir myself…moving on!

3. Ja, die motor se deur teen die pilaar vas. Say no more. Stupid freaking idiot.

4. Ek soek en soek my selfoon. Ek het klaar koffie gemaak en nou soek ek die foon want ek drink koffie en bel mense. Een van die kinders moes hom gevat het. Ek vra vir boeta hy se nee. Ek vra vir sussa sy se sappie…dit beteken baie vir ‘n 19 maande kind. Ek gee op. Ek dra my koffie buite toe. Ek sit. Ek sit my koffie langs my neer. Ek sit iets anders langs my neer. Dis die Clover long life 2% melk houer. Ek wonder hoekom ek dit doen? Ek peins. Ek staan op. Ek loop yskas toe. Ek maak die yskas oop. Ek haal my selfoon uit die yskas, sit die melk terug en stap weer uit. Swift. Non-chalant. Ek rep nie ‘n woord nie.

4. Aah, die hond. Oor naweke is die bediende nie by die huis nie, so tussen die 3 van ons (boeta ingesluit) moet ons probeer onthou om die hond kos te gee…ek is skaam om te se die 4-jarige onthou elke naweek. Op die odd geleentheid wanneer ek onthou kry die arme (gelukkige?) hond 2 keer kos. Want hoe op AARDE moet ek onthou dat ek hom reeds 10 minute terug kos gegee het!!?? Heeltemal te veel gevra…

5. Dan is daar natuurlike die klassieke oproepe wat ek maak. En wanneer my man antwoord het ek GEEN idee hoekom ek bel nie! Soos ek dan neersit onthou ek – obviously. Of die tye wanneer ek wil koffie drink, bel, kinders stil hou, deur toemaak, speelgoed uit die pad uit skop. Dan het ek al lank al speed dial gedruk op die foon. Die ander persoon het al geantwoord en neergesit. Maar ek het in ‘n split sekonde vergeet ek het actually al gebel…dit gebeur met die beste van ons.

Ek beter stop. Voor iemand my terapie gaan borg. Asseblief, die enigste comments wat ek op hierdie post soek is EXAMPLES OF ACTUAL EVENTS THAT ARE SIMILAR TO THESE. Ek wil weet dat julle ook blonde oomblikke het. ASSEBLIEF!!!!!!

Ek werk hierdie week. Baie lekker. Snaaks genoeg ek het nog nie EEN instruksie vergeet nie! Well I never 🙂 Die Office Plant persoon was nou net hier in my kantoor om te hoor of ek nog happy is met die plant hier in die kantoor…ek het maar net gese ja dankie…WANT EK’S NIE SEKER WAT HY WOU HOOR NIE!!!! No, uhm, it’s a rude plant. It’s too green. It’s too demanding. It’s lazy…Hier’s jou stupid sticker.

Ons gaan weg die naweek. My man se grot instinkte is uit en hy voel hy moet ‘n kudu gaan skiet.

Ciao

In sad, miraculous, hopeful memory of you Maddie

It’s been a year. It’s been the worst year of the McCann’s existence. I cannot believe Maddie has been away for 365 days. I cannot fathom what those parents are going through. Tonight. For the past 12 months. Like any other parent, they cannot lose hope, faith, trust. They will never be able to move on unless they find her…or news of her.

I pray for you often. Some nights I forget, but you are never far away in my mind. I look at my children and I have to block thoughts of the nightmare you have been experiencing. I do, however, still believe that Maddie is alive. It’s a feeling of “life” when I think of her. And when I see her pictures.

Please don’t lose hope. If you have lost hope then you have lost everything. God exists. I am sorry to say this (as many many have probably done before), but God has a plan. I cannot answer the questions about the plan. But there is a plan.

I watched a movie called Faith like potatoes on Sunday evening. Why I haven’t watched this movie before is beyond me. It is one of the most inspiring flicks I have ever seen. It has such a wonderful message. It is not a straight forward message. It seems fairly straight forward – ie the acting is rather bad and it’s not a hugely high budget movie – but it is amazing. A true story about love, hope, faith, heartache, peace, miracles and the biggest test of all – the death of a child. The loss of a child. It is real. He is real. Angus Buchan. It has made me think a lot.

Kate and Gerry. I think it is safe to say that the whole world will be thinking and praying for you tonight. For tonight a year ago your Maddie was still with you.

I will pray and pray and pray. And I will not lose hope.

Rene